Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ( ΤΗΕ KING'S SPEECH)

  Ξεκινούμε την περιήγηση μας στις φετινές ταινίες που ήταν υποψήφιες για Όσκαρ,ασφαλώς,με εκείνη που τελικώς το κατέκτησε.
       
Τον "Λόγο του Βασιλιά".

 Από την αρχή το μεγάλο φαβορί,η βρεττανική αυτή ταινία υψηλών προδιαγραφών στηρίχθηκε στις υψηλού επιπέδου ερμηνειες των δυο πρωταγωνιστων.Του Κολιν Φερθ και του Τζεφρι Ρας.Στην ουσιία,πρόκειται για ταινία προσωπικότητας και όχι πλοκής,αν θα μπορουσαμε να χρησιμοποιησουμε τετοιους χαρακτηρισμους.Γιατι,για να λεμε την αληθεια,χωρις τους συγκεκριμενους ηθοποιους,ελαχιστους θα ενδιεφερε το προσωπικο δραμα ενος αδυναμου κεκεδιζοντα βασιλεως,ο οποιος εχει να αντιμετωπισει τον ισχυρο πατερα του και τον γυναικα αδερφο του,στην αποφαση του να εμπνευσει τον αγγλικο λαο λιγο πριν απο τον Β' Παγκοσμιο Πολεμο.Η ιστορικη πλευρα της ταινιας,αλλωστε,υποβαθμιζεται στην προσπαθεια αναδειξης του προσωπικου αγωνα του Μπερτι,οπως λεγεται ο βασιλιας,με την αδιαμφισβητητη βοηθεια του λογοθεραπευτη του(Τζεφρι Ρας).
 Αποψη μου ειναι οτι τα Οσκαρ πρωταγωνιστικων ρολων διανεμηθηκαν αντιστροφα απ'οτι θα επρεπε.Σιγουρα ο Κολιν Φερθ λαμπρυνει τον αχαρο ρολο του με το κουραγιο και την επιμονη που προσδιδει στον χαρακτηρα του,με αποτελεσμα η δυσκολια εκφορας των λεξεων να μην ενοχλει καθολου τον θεατη κατα την διαρκεια της ταινιας.Ομως ο Τζεφρι Ρας πραγματοποιει την ερμηνεια της καριερας του,οντας συγκινητικος και αστειος συναμα.Η προσοπωποιηση,στον υπερθετικο βαθμο,αυτου που θα λεγαμε "ο ανθρωπος πισω απο τα φωτα", ο Αυστραλος ηθοποιος αναβιβαζει την ταινια στο επιπεδο "αξιζει να την θυμασαι".
Κοντα στους δυο πρωταγωνιστες,η Ελενα Μποναμ Καρτερ στον ρολο της συζυγου του Μπερτι και υποψηφιας βασιλισσας,αναλωνεται σε δακρυβρεχτες υποσχεσεις ρομαντικων δραμεντι και σε υποβαθμιση ισως του πραγματικου δυναμικου παραγοντα "επιδιορθωσης" του Μπερτι,που σιγουρα υπηρξε η συγκεκριμενη ιστορικη φιγουρα.
Ο σκηνοθετης-και πρωην βιντεοκλιπας-Τομ Χουπερ διεκπεραιωνει αριστα την σκηνοθεσια,χωρις καθολου κενα διαστηματα και χωρις υπερβολικη ψυχωτικοτητα σε μακροσκελεις διαλογους.Το υλικο των δυο πρωταγωνιστων του πλαθεται απο τα χερια του Χουπερ με την συχνη συνυπαρξη σε διαφορετικα μερη των κεντρικων χαρακτηρων και με επιτυχημενη προσπαθεια αποτυπωσης της δυσκολιας του Βασιλια. 
Για να αποδωσουμε παντως τα του Καισαρος τω Καισαρι,ο Χουπερ δεν αξιζε το Οσκαρ για την σκηνοθετικη του τουτη αποπειρα.Και αυτο γιατι δεν ειχε να χειριστει ουτε δυσκολα σκηνικα(Inception),ουτε πολυπλοκες οπτικες αποτυπωσεις συναισθηματων(Μαυρος Κυκνος),ουτε μια ταινια δρασης που θα οφειλε να κρατα αμειωτο το ενδιαφερον του θεατη(Αληθινο Θρασος).

 Συμπερασμα; Εξαιρετικη ταινια,με χιουμορ,σαρκασμο και καταλληλης περιεκτικοτητας δραματουργικο τονο. Ατυχης,εντουτοις,η επιλογη της Ακαδημιας να της απονειμει το Οσκαρ Καλυτερης Ταινιας. Ο Στιβεν Σπιλμπεργκ,κατα την διαρκεια της παρουσιασης των υποψηφιων ταινιων,ειχε πει οτι η νικητρια θα λαβει τη θεση της στο πανθεον,αναμεσα σε "γιγαντες" του κινηματογραφου,οπως "το Λιμανι της Αγωνιας",ο "Πολιτης Κειν", ο "Νονος" και πολλες αλλες...Σιγουρα ο Βασιλιας δεν θα γινει-ευκολα τουλαχιστον-μελος της θρυλικης παρεας....

Δες το trailer
http://www.youtube.com/watch?v=pzI4D6dyp_o 

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ,ΕΝΑ ΟΠΛΟ ΚΙ ΕΝΑ NOODLE BAR(A simple noodle story),του Zhang Yimou(2010)

Κινέζικο ριμέικ των αδερφών Κοέν από τον σκηνοθέτη του "Ήρωα" και των "Ιπτάμενων Στιλέτων",Ζανγκ Γιμού.Σίγουρα μια εναλλακτική πρόταση.Ας δούμε όμως με δυο λόγια την υπόθεση: 
Σε ένα απόμερο Noodle Bar στα βάθη της Κίνας,ένα ερωτικό τρίγωνο εξυφαίνεται μεταξύ του ιδιοκτήτη,της παλλακίδος του και ενός υπαλλήλου-ζυμωτή μακαρονιών.Ο αφέντης,αποφασισμένος να μην αφήσει ατιμώρητη την προσβολή,αναθέτει σε έναν διεφθαρμένο αξιωματούχο της αστυνομίας να τους βγάλει από τη μέση.Η πολυπλοκότητα όμως του σχεδίου,σε συνδυασμό με την αφέλεια ενός ξεδοντιάρη καμαριέρη,προκαλεί σειρά από μπλεξίματα,τα οποία είναι δυνατόν να επιλυθούν με έναν και μοναδικό τρόπο: "Μόνο Αίμα", όπως είναι και ο τίτλος της πρωτότυπης ταινίας των Κοέν(1987).

Εκ πρώτης όψεως είναι μια "δυσκολοχώνευτη"ταινία, για τους περισσότερους από εμάς που έχουν συνηθίσει στην αμερικάνικη,έντονα φορτική,προβολή της βίας.Ο αργός τρόπος με τον οποίο κυλάει η ταινία και η έλλειψη ανταλλαγής συνεχών πυροβολισμών και καταδιωκτικών σκηνών έκαναν πολλούς μέσα στην αίθουσα να αναπολούν τον Αλ Πατσίνο και τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στην "Ένταση". Παρ'όλα αυτά,αξίζει κανείς να σταθεί στην συναρπαστική σύγκλιση και συνύφανση από τον σκηνοθέτη της φρίκης με την κωμικότητα. Ο Γιμού δεν διαχωρίζει τα όρια μεταξύ τραγωδίας και φάρσας,με αποτέλεσμα η ταινία να επιτρέπει το γέλιο,σε σκηνές όπου πρωταγωνιστεί η υπερβολή της πραγματικότητας.Η ερμηνεία του αστυνομικού,με την μοναδική ασιατική αν-εκφραστικότητα,κάνει τον θεατή να απορεί αν προκύπτει αυθόρμητα ή πραγματικά εξυπηρετεί τόσο τέλεια τον ρόλο του.Κάποιες σκηνές,όπως η "θορυβώδης" δυσκολία στο ξύπνημα της μοιραίας Κινέζας, είναι σίγουρο ότι θα απασχολήσουν τις συζητήσεις σας για τις επόμενες ημέρες.
Αναμφίβολα,πάντως,χρειάζεται ένα διερυμένο σινεφίλ προφίλ και θετική σκέψη για να μην δυσανασχετήσει κανείς από το πρώτο τέταρτο.Στα συν της ταινίας η εξαιρετική φωτογραφία,με την ολοζώντανη απεικόνιση των τοπίων της Κίνας.


Δείτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?v=W_J6r9WFDpU
Παίζουν: Hongley Sun,Ni Yan,Ye Cheng


Ετυμηγορία: Γιατί όχι ;
 

ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ (The Predators),του Nimrod Antal (2010)

Σε μία κενή από καλές ταινίες κινηματογραφική εβδομάδα,ακολουθώντας την μέθοδο της δια της ατόπου απαγωγής,αποφασίστηκε να παρακολουθήσω την συγκεκριμένη ταινία-sequel ή prequel(άγνωστο) πολλών ομώνυμων ή και παρεμφερών ταινιών(π.χ. Predator, Alien, Alien vs Predator...).
Με δυο λόγια η υπόθεση: Η ταινία ξεκινάει με διάφορους οπλοφορτωμένους νταήδες να ίπτανται με κατεύθυνση μία ζούγκλα,έχοντας αφεθεί προφανώς άπό κάποιο αεροσκάφος. Μετά από ένα αναγνωριστικό 20λεπτο υπαρξιακών αναζητήσεων(ποιοί είμαστε,γιατί ήρθαμε εδώ,από που είναι η έξοδος)΄,κάτι τερατόμορφα σκυλιά(;) εμφανίζονται και,αυτομάτως προκύπτει το συμπέρασμα-αυθαίρετα-ότι οι ήρωες μας βρίσκονται σε κυνηγότοπο και είναι τα θηράματα. Πρέπει να εξαντλήσουν συνεπώς κάθε πιθανότητα διαφυγής, αφού πρώτα είναι αναγκαίο να εξολοθρεύσουν τα εξαμβλώματα ονόματι Predators.

Επιστημονική φαντασία δοσμένη με την μέθοδο του ανώφελου ανθρωποκυνηγητού( σε αυτό το σημείο να σημειωθεί πως οι Predators ποθούν την ανθρώπινη σάρκα απλώς ως έπαθλο στο ανεξήγητο "παιχνίδι" τους). Μια ομάδα 7 ανθρώπων στην οποία αναμειγνύονται ανεπιτυχώς μια γυναίκα-πράκτορας της Μοσάντ,ένας μισθοφόρος που διασκεδάζει σκοτώνοντας ανθρώπους,ένας κολομβιανός matador,ο χειρότερος κακοποιός των φυλακών της Αμερικής,ένας Ρώσος αντάρτης από την Τσετσενία,ένας ιερός πολεμιστής απο την Σιέρα Λεόνε και ο γιατρός-serial killer,που θεωρεί συντρόφους του τα τέρατα.
Φυσικά,από τέτοιες ταινίες δεν αποζητούμε ρεαλισμό,αλλά στοιχειωδώς αξιοπρεπή υπόθεση που να "ρολάρει" στα μάτια του θεατή. Η αγωνία σε καμία στιγμή δεν αγγίζει κόκκινο,καθώς το τέλος είναι πιο προδιαγεγραμμένο απ'όσο μπορεί κανείς να φανταστεί.΄Οσον αφορά τις ερμηνείες; Ένας Έιντριεν Μπρόντι,ο οποίος προσπαθεί απεγνωσμένα να μιμηθεί τον απροσπέλαστο σε κάτι τέτοια Άρνι Σβαρτσενέγκερ, με τους υπόλοιπους ρόλους να είναι απλώς υποστηρικτικοί.(Άλλωστε οι 4 από τους 7 πεθαίνουν στο πρώτο μισό της ταινίας.) Φωτεινή εξαίρεση η-μάλλον guest- εμφάνιση του Λόρενς Φίσμπερν(γνωστού απο τη θητεία του ως Μορφέα στην τριλογία Matrix),παριστάνοντας τον τρελό επιβιώσαντα από δέκα σαιζόν κυνηγιού.
Εν κατακλείδι,πολλά αναπάντητα ερωτήματα που δεν αξίζει να μπει κανείς στον κόπο να τα απαντήσει.Μια ταινία της σειράς, που ούτε τα εφέ της δεν μπορούν να εντυπωσιάσουν.

Παίζουν:Adrien Brondy,Danny Trejo,Topher Grace,Alice Braga.
Δείτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?v=T0fC7jk25VI

Ετυμηγορία:Καλύτερα οι αγώνες του Μουντιάλ σε βίντεο(ακόμη και για τους μη ποδοσφαιρόφιλους)

ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ( Wings of Desiire), του Wim Wenders (1987)

Δευτέρα βράδυ στον κινηματογράφο ΑΘΗΝΑΙΑ,στη Χάριτος,στο Κολωνάκι.Όμορφο το μέρος,ακουστά η cinefil ταινία. Με λίγα λόγια η υπόθεση: 2 Άγγελοι, πετώντας πάνω από το Βερολίνο, λίγο μετά την πτώση του Τείχους, αφουγκράζονται τις σκέψεις των ανθρώπων. Μεταξύ αυτών , ένας παρηκμασμένος παραμυθάς, που θεωρεί αποστολή του την διευκόλυνση της δυνατότητας των ανθρώπων να ονειρεύονται.Ένας ξεφτισμένος σταρ του Χόλιγουντ, του οποίου οι σκέψεις ηχούν περίεργα στα αυτιά των αγγέλων ( με αποτέλεσμα τελικώς να αποδειχθεί companero). Ακόμη,μια χορεύτρια του τσίρκου, την οποία συναντούμε την εποχή της αποκαθήλωσής της. Στο πρόσωπο της ενδεδυμένης αγγελικά φτερά γυναίκας αυτής, ο άγγελος Ντάμιελ θα βρεί το γήινο έτερον του ήμισυ,πρόθυμος να απαρνηθεί την γνώση εκ των προτέρων που του προσφέρει η θεία φύση του,έτοιμος να ζήσει στην αβεβαιότητα της ανθρώπινης "νοτιάς".

      Καταπληκτικές μεταφορές από έναν σκηνοθέτη-άξιο εκπρόσωπο του γερμανικού κινηματογράφου.Η εναλλαγή της ασπρόμαυρης και έγχρωμης εικόνας, κατ'αντιστοιχίαν της λογικής και εξωλογικής πραγματικότητας αφήνει τον θεατή έκθαμβο.Μια ταινία-βουτιά στις ανθρώπινες συνειδήσεις, που καταλήγει στην αποθέωση του έρωτα. Ένας ύμνος για τη ζωή και μια διαφορετική,θετική ματιά στην συχνά χαρακτηριζόμενη από τους πολλούς, "μίζερη" καθημερινότητα.Η ατάκα του Χολιγουντιανού σταρ: " Είναι τόσο ωραίο να πίνεις καφέ.Και να κάνεις τσιγάρο.Κι αν μπορείς να κάνεις και τα δύο,ακόμα καλύτερα! ", αποτυπώνει ξεκάθαρα το πνεύμα ολόκληρης της ταινίας.Ολοκληρωμένες ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές-αγγέλους,με άξια συμπαραστάτρια την Marion(κατά κόσμον Solveig Dommartin)-αντικείμενο του πόθου,η οποία στην τελευταία σκηνή κάνει την ωραιότερη ερωτική εξομολόγηση που έχει ποτέ φιλμογραφηθεί.

 Παίζουν: Bruno Ganz,Peter Falk, Otto Sender, Solveig Dommartin, Curt Bois

 Διάρκεια: 128' min

Διακρίσεις: Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών,1988

Δείτε το trailer.
http://www.youtube.com/watch?v=SEOo640zVMQ

Ετυμηγορία: Αξίζει να το δεις